Het is februari 1989 en hoog boven de Sarphatistraat schrijft S me op zijn nieuwe Hermes, over een pas ontkiemd plan om met vrienden naar de bergen te gaan, ‘een heuse Trio – Bont – Bergexpeditie’. En dat een van de twee, jeugdvriend J, het eigenlijk helemaal niet op de bergen heeft en bij hoog en laag beweert ‘dat ik vroeg of laat mijn klimavonturen met den wisse dood zal moeten bekopen’.
S schrijft:

Hij stelt zich dan voor dat er een steen (nèt die ene) op mn kop valt, terwijl ik bij sterven en montgne, sorry montagne, mezelf altijd in ravijnen zie storten.

‘“Wie het gevaar opzoekt zal erin omkomen,” zegt J met het vingertje, en is niet zozeer bang dattie meteen naar beneden valt, of van die ene kei, maar vooral voor die kennelijke verslaving om om de zoveel tijd een berg te MOETEN beklimmen, en dan natuurlijk alsnog een keer die ene kei!’
En dan:

Op zich toch een mooie dood? Ja, maar dan liever als ik alleen de bergen in was gegaan.

S, die 30 was toen hij dit schreef, is mijn broer Stefan. Een paar jaar later zou hij aan het eind van de zomer op solowandeling de bergen in gaan en voorgoed uit ons leven verdwijnen, maar in de winter van 1989 zit hij goed in zijn vel. Hij heeft het naar zijn zin in Amsterdam en vertelt daar met verve over in zijn brief (die eigenlijk een soort monoloog is, met mij, de geadresseerde, als zwijgende toegesprokene), die ik onverwacht aantref in een stapel post van lang geleden.

De rest van onze correspondentie zit daar dan weer niet bij, en het kost me een groot deel van de dag om op zolder de aanwas van drie decennia bewoning door te spitten tot ik de brieven vind – ook die van mij aan hem, dat krijg je als je je correspondent overleeft.

Nu ik min of meer in staat ben die brieven weer eens te bekijken, bekruipt me de lust erover vertellen: over S, die binnenkort een kwart eeuw vermist is. Over wat hem bezighield en wat hij daarover kwijt wilde aan mij, zijn oudere jongste zus. Of voor mijn part aan zijn Hermes Ambassador.

◊◊◊

Stefan van Campenhout (1958-1993) was slagwerker en frontman van Motel Bokassa. Lees hier meer over de band.

Hier, hier en hier staan eerdere posts gerelateerd aan de vermissing.

Prent: S in 1982. Foto © Gertrudsdottir.