Met mijn rug naar de anderen en mijn gezicht naar de zee.
̶ Thierry De Cordier

Net als het jaar ervoor hield ik deze zomer mijn zus een paar dagen gezelschap toen ze op het huis van een vakantievierende vriendin paste. Als je intieme omgang hebt met het huis van iemand die je niet kent en nog nooit hebt ontmoet, is de tweede keer nog merkwaardiger dan de eerste.

De welvoorziene kunstboekenkast van de afwezige bewoners is voor mij het absolute hoogtepunt. Met mijn kop schuin om de ruggen te kunnen lezen zie ik dat eerste jaar de ene interessante naam na de andere, zonder hun boeken overigens uit de kast te pakken – het is een boordevolle kast, de boeken staan stijf tegen elkaar aan geklemd – tot ik op dag twee De wijnjaren vind, een rijk geïllustreerd ‘liber amicorum’ met opstellen over en gesprekken met Thierry de Cordier, Vlaams kunstenaar en philosophe du dimanche. Ik blader erin, eigenlijk zonder te lezen, ik kijk vooral, naar die rijke illustraties.

Een jaar later staat het boek op de plek in de kast waar ik het twaalf maanden eerder heb gezet. Intussen weet ik dat het niet meer verkrijgbaar is, ook niet antiquarisch. Jammer dat het niet in mijn kast staat, denk ik hebberig.

Ook de tweede keer kom ik niet aan lezen toe. Weer gaat mijn aandacht naar de gereproduceerde werken. Ik lees hooguit de titels.

Niet in het boek want van later datum zijn de grote marines of zeestukken die ‘Th. De C.’ maakt na zijn terugkeer naar Oostende.

Het zijn massieve, rusteloze, zelfs wat angstaanjagende schilderijen – er woeden ternauwernood in toom gehouden natuurkrachten in deze griezelige watermassa’s. En het is een desoriënterende gedachte dat achter de rug van de kunstenaar die grijze, getemde, betonnen Vlaamse kust ligt.

En dan is er Alpensee, een schilderij waarin berg en zee één massa zijn. Onderaan brengt De Cordier (in een ouderwets aandoend kroontjespennenhandschrift) ten overvloede onder woorden wat die afgebeelde, zwijgende, torenende kolos zelf al zo eloquent uitdrukt:

La Montagne, c’est la Mer,
et la Mer, c’est la Montagne.

De schilderijen (de meeste zijn behoorlijk groot) heb ik nog niet in het echt gezien. Ik ken alleen de reproducties die op diverse plekken online te vinden zijn, passend gemaakt voor mijn beeldscherm. En het oudere werk, nog handzamer, in dat niet meer verkrijgbare boek. Dat ik me zo voor de geest kan halen, ingeklemd tussen de andere kunstboeken in andermans kast, in andermans huis.

***

Thierry De Cordier. De wijnjaren (1982-2002). Ludion, 2002. Met bijdragen van Bart De Baere, Bernard Dewulf, Stefan Hertmans, Anna Luyten, Xavier Tricot en Peter Verhelst.

De hier afgebeelde werken van Thierry De Cordier, van boven naar onder:
Mer du Nord, Étude N^o1, 2011.
Mer Grosse, 2011.
Zeeberg (“Alpensee”), 2011.